Przewodzenie dziurowe przebiega w ten sposób, że w atomie miejsce dziury pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego przechodzi elektron z sąsiedniego atomu, w którym powstaje dziura, do której trafia elektron z następnego, sąsiedniego z kolei atomu itd. Ruch dziury odbywa się więc swego rodzaju skokami, tym się tłumaczy przemieszczanie się dziur, co jest równoważne z prądem elektrycznym, którego nośnikami są ładunki dodatnie dziur. Tworzące się pod wpływem energii cieplnej pary elektron — dziura po upływie pewnego czasu rzędu 10-4 s ulegają rekombinacji, czyli wychwytywaniu przez zjonizowane atomy brakujących elektronów. Przy danej temperaturze w jednostce objętości półprzewodnika liczba par elektron-dziura utrzymuje się mniej więcej stała. Materiały takie nazywamy półprzewodnikami samoistnymi.