Zmniejszenie wpływu tych zakłóceń można uzyskać przez bardziej pewne blokowanie tranzystora w przerwach między impulsami za pomocą diody spolaryzowanej przepustowo w obwodzie emitera. Podobną funkcję spełnia w omawianym układzie stabilizator D3. Działanie układu jest zbliżone do układu, z tym, że do wyzwalania potrzebne są krótkie impulsy wyzwalające. W układach sterowania fazowego częściej stosuje się drugi z omawianych sposobów, tj. przesuwanie czoła impulsu wyzwalającego, przy czym podstawowym podzespołem sterującym jest generator napięcia piłokształtnego. W najprostszym przypadku napięcie piłokształtne może być otrzymywane z półokresowego prostownika zasilanego z sieci zasilającej układ tyrystorowy. Napięcie w przybliżeniu piłokształtne otrzymane na równoległej gałęzi R-C jest poziomowane napięciem stałym i podawane na wejście dowolnego dyskryminatora napięcia. Może to być np. przerzutnik Schmitta, jak w prostym układzie sterowania fazowego. W układzie tym powstają synchronizowane częstotliwością sieciową szerokie impulsy o nieruchomym (w przybliżeniu) tylnym zboczu i przesuwanym czole. Zwiększenie zakresu sterowania nawet powyżej 180° jest możliwe w równie prostym układzie generatora napięcia piłokształtnego, przy czym układ stanowi zespół jednej fazy układu wielofazowego. W chwili przejścia napięcia t przez zero dioda D3 jest zablokowana i kondensator C ładuje się w przybliżeniu liniowo począwszy od chwili r0 z dużą stałą czasową i?! C. Stan ten trwa do chwili? Ł, w której dioda D3 zostaje spolaryzowana przepustowo i umożliwia rozładowanie kondensatora przez opornik R2 i uzwojenie dostarczające napięcia u3, które w tym czasie szybko się zmniejsza. Stała czasowa rozładowania R2C powinna być tak dobrana, aby napięcie na kondensatorze zanikało nieco wolniej niż napięcie fazy u3. Aby uniemożliwić ładowanie kondensatora