Po wykonaniu baz dobiera się pary kół, sprawdzając ich cichobieżność i ślady dolegania, oraz określa się odległości montażowe. Dobrane pary cechuje się wspólnym znakiem. Każdą parę dociera się wzajemnie na specjalnej docierarce z użyciem mieszaniny proszku ściernego z olejem. Podczas docierania zębnik obraca się dookoła stałej osi, a koło talerzowe dookoła osi osadzonej na ramieniu wahliwym. Koło talerzowe ma dwa ruchy składowe — prostopadły do osi zębnika i wzdłużny.
Operacją wykańczającą, zapewniającą wysoką dokładność zarysu zębów, jest szlifowanie. Szlifowanie jest możliwe tylko w przypadku zębów kołowo łukowych (Gleasona). Schemat kinematyczny szlifierki jest identyczny jak frezarki Gleasona, a narzędziem jest ściernica garnkowa o średnicy równej średnicy głowicy frezowej.
Narzędzie do nacięcia zębów na powierzchni walcowej metodą obwiedniową w przypadku zarysu zęba niekorygowanego i niemodyfikowanego określa się przez podanie modułu m i kąta przy poru a. Ponadto dla poszczególnych rodzajów narzędzi podaje się dodatkowe informacje:
— dla freza ślimakowego oraz zębatki (Maaga, Sunderland) — długość części roboczej, odpowiadającą długości cięciwy przechodzącej przez podstawy zębów koła nacinanego;